Σε μια ιδανική πολιτεία, το Κράτος δεν θα ήταν απαραίτητο, γιατί οι Πολίτες δεν θα χρειάζονταν το ρυθμιστικό-του ρόλο. Οι δυνάμεις της Αγοράς θα έβρισκαν την ισορροπία-τους. Δυστυχώς, το Κράτος αντί να είναι ρυθμιστής της αγοράς, παρεμβαίνει προς όφελος οργανωμένων συμφερόντων ή και των Υπαλλήλων-του (γραφειοκρατία). Ο ρόλος του Κράτους θα έπρεπε να είναι τέτοιος που να επιτρέπει στους άξιους και ικανούς να παράγουν και να δημιουργούν ώστε να ωφελούνται και οι λιγότερο προνομιούχοι!
Στην εργασία, κίνητρο βασικό είναι η υλική ανταμοιβή (το μεροκάματο) αλλά όχι μόνο. Η επιθυμία και η χαρά της δημιουργίας είναι εκ των ων ουκ άνευ! Και αυτά τα δίνουν η ιδιωτική ενασχόληση, η παραγωγή, η δημιουργία, η πρόοδος. Δυστυχώς, το Κράτος, ο Κρατισμός, με κύρια έκφραση τα Ολοκληρωτικά Σοσιαλιστικά καθεστώτα, οδήγησαν τους λαούς-τους στη φτώχεια και την εξαθλίωση
Στην Ελλάδα, ο φιλελευθερισμός έχει δαιμονοποιηθεί από την κυρίαρχη αριστεροσοσιαλιστική ιδεολογία, απαξιώνεται ως “νεοφιλελευθερισμός!” με την ανοχή βέβαια και εκείνων που θα έπρεπε να τον υποστηρίξουν, αλλά δεν τολμούν, και αναγκάζονται να προσθέτουν ανούσια προθέματα όπως ριζοσπαστικός, κοινωνικός κλπ! Αυτό οδηγεί σε ιδεολογικό αφοπλισμό της αστικοφιλελεύθερης παράταξης και φθάσαμε στη σημερινή κατάσταση όπου οι αριστεροσοσιαλιστές “μας φάγανε το βόδι, μας ζητούν και τα ρέστα!…”
