Είναι υποχρέωση των επιστημόνων και των Φορέων-τους, να επεξηγούν στους ενδιαφερόμενους και στους Πολίτες γενικά, την ακριβή σημασία και το σκοπό των ορίων που τίθενται στη Νομοθεσία
Τα όρια, θεσπίζονται γιατί η Επιστήμη έχει διαπιστώσει βάσιμα κινδύνους από την υπέρβασή-τους. Αλλά έχουν θεσπισθεί στη νομοθεσία πολύ κάτω από το όριο που θα μπορούσε να είναι επικίνδυνα για τους ανθρώπους.
Αρα, ευρήματα κάτω από το θεσμοθετημένο όριο, πχ σε πρόσφατη ερώτηση που μου τέθηκε, E. coli < 100 ανά g τροφίμου θεωρούνται απολύτως ασφαλή. (Στην γνωμάτευση πρέπει να λαμβάνεται πάντα υπόψη και η «αβεβαιότητα της μέτρησης»).
Για τους σταφυλόκοκκους, νομοθετημένο όριο υπάρχει κυρίως για γαλακτοκομικά προϊόντα, και ακολουθούμε για άλλα τρόφιμα, «βιβλιογραφικές απαιτήσεις» (κάτω από 100 ανά g τροφίμου) σαν ενδεικτική «σχολαστικής καθαριότητας».
Πάντως, ο επίσημος έλεγχος, όπως και κυρίως ο Αυτοέλεγχος, δεν μπορεί να είναι “εξάσκηση” ευρηματικότητας, αλλά να εξασφαλίζεται η τήρηση των απαιτήσεων της Νομοθεσίας, όπως και η προστασία τόσο των συμφερόντων των παραγωγών – προμηθευτών, παράλληλα με την Υγεία και δικαιώματα των καταναλωτών – Πολιτών.
Τελικά, υπάρχει “Ιδεολογική – Πολιτική” διάσταση στο πώς εφαρμόζεται η Νομοθεσία;
Ή, θυμάστε το “παραμύθι για το Γιαννάκη, τον αδικοσκοτωμένο, τον σκεπαρνοσκοτωμένο…;”
Τα όρια, θεσπίζονται γιατί η Επιστήμη έχει διαπιστώσει βάσιμα κινδύνους από την υπέρβασή-τους. Αλλά έχουν θεσπισθεί στη νομοθεσία πολύ κάτω από το όριο που θα μπορούσε να είναι επικίνδυνα για τους ανθρώπους.
Αρα, ευρήματα κάτω από το θεσμοθετημένο όριο, πχ σε πρόσφατη ερώτηση που μου τέθηκε, E. coli < 100 ανά g τροφίμου θεωρούνται απολύτως ασφαλή. (Στην γνωμάτευση πρέπει να λαμβάνεται πάντα υπόψη και η «αβεβαιότητα της μέτρησης»).
Για τους σταφυλόκοκκους, νομοθετημένο όριο υπάρχει κυρίως για γαλακτοκομικά προϊόντα, και ακολουθούμε για άλλα τρόφιμα, «βιβλιογραφικές απαιτήσεις» (κάτω από 100 ανά g τροφίμου) σαν ενδεικτική «σχολαστικής καθαριότητας».
Πάντως, ο επίσημος έλεγχος, όπως και κυρίως ο Αυτοέλεγχος, δεν μπορεί να είναι “εξάσκηση” ευρηματικότητας, αλλά να εξασφαλίζεται η τήρηση των απαιτήσεων της Νομοθεσίας, όπως και η προστασία τόσο των συμφερόντων των παραγωγών – προμηθευτών, παράλληλα με την Υγεία και δικαιώματα των καταναλωτών – Πολιτών.
Τελικά, υπάρχει “Ιδεολογική – Πολιτική” διάσταση στο πώς εφαρμόζεται η Νομοθεσία;
Ή, θυμάστε το “παραμύθι για το Γιαννάκη, τον αδικοσκοτωμένο, τον σκεπαρνοσκοτωμένο…;”
