Σύμφωνα με όσα ισχύουν στις χώρες όπου η Ιδιωτική Οικονομία έχει το ρόλο που της αξίζει στην παραγωγική δραστηριότητα και στην επιδίωξη βελτίωσης της ποιότητας προϊόντων και υπηρεσιών, η διαδικασία Αυτοελέγχου δεν υποκαθιστά τον επίσημο έλεγχο. Οι Εκθέσεις που παραδίδονται κατά τον Αυτοέλεγχο έχουν την ισχύ “εσωτερικού εγγράφου” και όχι απαλλακτικού (πόσο μάλλον “ενοχοποιητικού” στοιχείου). Φυσικά η αποδεικτική-του αξία είναι ισχυρή, αλλά, επαναλαμβάνω, η συμφωνία ή η μη συμμόρφωση προς τις διατάξεις κρίνεται κατά τον συστηματικό, διαφανή και σύμφωνα με τους κανόνες, επίσημο έλεγχο.
Εάν κατά την εφαρμογή των συστημάτων ποιότητας παρερμηνευθεί ο ρόλος και η αξία των διαδικασιών αυτοελέγχου ως εσωτερικής υπόθεσης ώστε μέσω των τυχόν αναγκαίων διορθωτικών ενεργειών βελτιωθεί να βελτιωθεί η Ποιότητα, τότε, μπορεί να οδηγηθούμε σε ελλειπείς ή παραπλανητικές προσπάθειες.
Και μάλιστα, λόγω ίσως φόβου των εργαζομένων μη τυχόν και βρεθούν αποκλίσεις, οδηγηθούμε σε έλλειψη συνεργασιμότητας, σε προσπάθεια απόκρυψης των πραγματικών δεδομένων ή και λήψη μη αντιπροσωπευτικών δειγμάτων. Η πίεση προς το Εργαστήριο για το ευνοϊκό αποτέλεσμα των δοκιμών δεν είναι προς αγνόηση…
Οπως έχω γράψει και παλαιότερα και σε διάφορα μέσα, η απουσία συστηματικού και τακτικού επισήμου ελέγχου, οδηγεί αρκετούς στο χώρο να δείχνουν μεγαλύτερη σημασία σε ένα “καλό” πιστοποιητικό (και μάλιστα “φθηνό και οικονομικό” (!), από την ουσιαστική βελτίωση των προϊόντων και υπηρεσιών.
