Το Ολλανδικό Εθνικό Ινστιτούτο για τη Δημόσια Υγεία και το Περιβάλλον σε έκθεσή-του ασχολείται με την καθιέρωση ορίων για το καμπυλοβακτηρίδιο σε πουλερικά. Το 2011 ενόσησαν 8490 άτομα στην Ολλανδία εκ των οποίων 34 κατέληξαν. Η μελέτη καταλήγει στα εξής συμπεράσματα:
1. Ενα όριο 1000 cfu / g θα οδηγήσει σε μείωση των κινδύνων για τους καταναλωτές κατά 68%, ενώ το 35% των δειγμάτων θα το ξεπερνούσαν (στοιχεία 2009 – 2010).
2. Η δαπάνη για τις εταιρίες θα αυξανόταν κατά 2 εκατομμύρια Ευρώ, πολύ πιο κάτω από τα 9 εκατομμύρια ευρώ που κόστισε η νοσηλεία όσων ασθένησαν από το μικρόβιο.
3. Ενα κατώτερο όριο (100 cfu / g) θα μείωνε τον κίνδυνο κατά 98%, αλλά το 55% των δειγμάτων θα κρίνονταν ακατάλληλα. (Το μικρόβιο εξασθενεί, σύμφωνα με τη μελέτη, μετά την επεξεργασία).
4. Εξετάσθηκε και η θέσπιση πιο ελαστικού ορίου (10000 cfu / g). Κρίθηκε όμως από τους ερευνητές πως η ενδιάμεση πρόταση ήταν Κοινωνικά πιο συμφέρουσα!
Βλέπουμε πώς οι Δημόσιες Υπηρεσίες στην Ευρώπη (πχ Ολλανδία) προτείνουν λύσεις σχετικά με θέματα Υγιεινής, Ασφάλειας & Προστασίας των Καταναλωτών, σε σχέση με τις άλλες Κοινωνικές και Παραγωγικές εκδοχές & επιπτώσεις. Γνωρίζω από σχετικά πρώτο χέρι, πως και στην Κύπρο υπάρχουν ανάλογες ευαισθησίες και δραστηριότητες. (Εκπρόσωπος της Κύπρου συμμετέχει στη Διοίκηση της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA). Ως ισότιμα μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καλό θα ήταν να υπήρχαν αντίστοιχες διαβουλεύσεις και στη Χώρα-μας. Εχω επιχειρηματολογήσει επανηλειμμένα και επι δεκαετίες για θέματα Επισήμων Ελέχων (ΕΦΕΤ), Αυτοελέγχων, Συστημάτων Ποιότητας, Προστασίας Καταναλωτών, Διαφάνειας. Και τώρα ακόμη, είμαι στη διάθεση όσων ενδιαφέρονται να προχωρήσουν τα πράγματα και στην Ελλάδα!
