Οι άνθρωποι, είτε Δημόσιοι Υπάλληλοι είτε Ιδιώτες, μπορούν να είναι καλοί ή κακοί, τίμιοι ή ανέντιμοι, ικανοί ή λιγότερο Ένας έντιμος και ικανός ΔΥ θα αντιληφθεί στην υπηρεσία-του ότι απαιτούν από αυτόν να κάνει “λίγα” για να μην κάνει λάθη, να μην υπερκεράσει την ιεραρχία, να μην χαλάσει τις συνήθειες. Από την άλλη, μπορεί, ανάλογα με τη θέση-του να χρησιμοποιήσει την εξουσία που κατέχει για ίδιο όφελος (ή εις βάρος κάποιου που έχει προσωπικά…) Τα ίδια φυσικά μπορεί να συμβούν και στις ιδιωτικές δραστηριότητες.. Στη μια όμως περίπτωση, ο “αντίδικος – αντισυμβαλλόμενος” έχει Κρατική ΕΞΟΥΣΙΑ. Είσαι αδύναμος… Ο ιδιώτης αυθαιρεσίας μπορει πιο εύκολα να αντιμετωπισθεί σε ένα Κράτος στοιχειωδώς Δικαίου…. Άλλωστε, οι Φιλελεύθεροι είμαστε αντίθετοι στα ΜΟΝΟΠΏΛΙΑ (ιδιωτικά ή δημόσια). Εν ολίγοις, ιστορικά έχει αποδειχθεί, λαμβάνοντας υπόψη συναισθηματισμούς και πραγματικότητα, πως δεδομένου πως δεν είναι δυνατόν να υπάρξει Ιδανική Κοινωνία, καλύτερο είναι το σύστημα που αποτρέπει την αυθαιρεσία. Ουσιαστικά, “καλύτερο Κράτος είναι το μικρότερο και λιγότερο Κράτος!”
ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΡΟΔΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ιω. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Το Aναλυτικό Eργαστήριο Ρόδου «Δημήτριος Ιω. Οικονομίδης» ιδρύθηκε το 1986 από το χημικό Δημήτρη Ιω. Οικονομίδη και αμέσως είχε συνεργασία με τις περισσότερες από τις μεγάλες και δυναμικές ξενοδοχειακές μονάδες της Ρόδου, αλλά και των υπόλοιπων νησιών της Δωδεκανήσου, καθώς επίσης και με σημαντικό αριθμό βιοτεχνιών, εμπορικών επιχειρήσεων και άλλων παραγωγικών μονάδων της περιοχής, αλλά και Οργανισμούς του δημοσίου και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Είναι ένα από τα πρώτα διαπιστευμένα ιδιωτικά - ανεξάρτητα εργαστήρια δοκιμών στην Ελλάδα.
Γιατί πρέπει να μας "υποχρεώσουν" οι ξένοι ώστε να κάνουμε τα αυτονόητα, δηλαδή να νοικοκυρέψουμε τα του οίκου-μας; Ποιοι και ποιες πολιτικές, διαιωνίζουν (και γιατί) τη διατήρηση του σπάταλου και αναποτελεσματικού κράτους; Ποιοι αντιμάχονται τους δημιουργικούς και παραγωγικούς Ελληνες, απομυζώντας την ικμάδα και κατακρεουργώντας τις σάρκες της χώρας;
Επιγραμματικά: 1. Οι φόροι είναι "χρήσιμοι" αν είναι δίκαιοι, και δεν κατασπαταλούνται. 2. Το χαρακτηριστικό της "μεσαίας τάξης" είναι ότι δεν χρειάζεται το Κράτος για να επιβιώσει (επδιώκει να λύσει τα προβλήματα με την εργασία και όχι με τη βοήθεια γραφειοκράτη – δυνάστη. 3. Η πρόνοια είναι για τους πραγματικά ανήμπορους και όχι για τους "διαχειριστές" του ανθρώπινου πόνου. 4. "Δωρεάν" δεν υπάρχει τίποτε, (κάποιος πρέπει να πληρώσει) (θυμάστε τη δημαγωγία περί- δήθεν- "δωρεάν παιδεία"). 5. Λυπάμαι που "χαροπαλεύει" η πατρίδα-μας (η Ελλάδα), αλλά ευθύνες υπάρχουν κυρίως εδώ (και όχι στους εταίρους – δανειστές-μας). Εύχομαι να υπάρξει αλλαγή νοοτροπίας για ένα νέο ξεκίνημα. Ελπίζω…
Ορισμένοι πολιτικοί, μου θυμίζουν το ανέκδοτο που κάποιος πατροκτόνος ζητούσε στο Δικαστήριο επιείκεια γιατί ήταν ορφανός!…
"Ευθύνες υπάρχουν!"
"…Γι αυτό, υποστηρίζω τη μείωση του Κράτους, και διαφωνώ με τον Κρατισμό, γιατί η διαφθορά του Κράτους είναι ισχυρότερη εκείνης των ιδιωτών ενώ οι "αγαθοεργέςς πράξεις" των ιδιωτών, συνήθως, είναι πιο ειλικκρινείς και αποτελεσματικές από εκείνες του Δημοσίου…"
Η "καραμέλα" με το "ολοι φταίμε – είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι" επιχειρείται να δώσει άλλοθι στους "Κρατιστές" – πρωταίτιους της χρεοκοπίας της χώρας.
Κύριους υπεύθυνους ξανά για την αδράνεια και την έλλειψη – αδυναμία πραγματικών μεταρρυθμίσεων και μιας νέας αρχής!… Τσαλαβουτάνε στο τέλμα του Κρατισμού, και διατηρούν το διογκωμένο, σπάταλο, αντιπαραγωγικό, και πολλές φορές διεφθαρμένο Κράτος…