“Μ΄όλα-σου θα ζει τα χαμηλά!
Με καμιά-σου δεν θα ζει Μεγαλοσύνη!
Κι οι προφήτες που θα προσκυνά,
νάνοι κι αρλεκίνοι!
Και σοφοί-του και κριτάδες,
τ΄άδειου λόγου οι τροπαιούχοι,
και διαφαντευτάδες, κυβερνήτες-του,
οι ευνούχοι!”
(Κωστής Παλαμάς)
Αυτά έγραφε ο Παλαμάς το 1930 – 40!…
“Ζητείται Ελπίς!”
Οταν ο Παλαμάς έγραφε αυτά, κατέληγε με την Ελπίδα πως,
“θα γδυθείς της αμαρτίας το ντύμα,
και ξανά κυβερνημένη κι αλαφρή,
“θα αισθανθείς να σου φυτρώνουν,
ω χαρά, τα φτερά,
τα φτερά τα προτινά-σου τα μεγάλα!”
Αρα, ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ…
Γιατί όμως καταλήξαμε εδώ;
Πού ειναι η “χαμένη τάξη” του Νίκου Δήμου; (Η μεσαία, αστικοφιλελεύθερη τάξη;)
Οι σοσιαλιστές την “κρατικοποίησαν” (ο ολοκληρωτικός κρατισμός, η ασφυξία της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας, τα ρετιρέ των ΔΕΚΟ), οι φιλελεύθεροι (;) “παραιτήθηκαν” από τις ιδεολογικές μάχες. Οι αριστεροί μάχονται για την αναγέννηση του … υπαρκτού σοσιαλισμού (με … έδρα την Ελλάδα).
Χρειαζόμαστε μια νέα αρχή. Στηριγμένοι στις δημιουργικές και παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, στη μεσαία τάξη, στην αστικοφιλελεύθερη ιδεολογία. Αυτή είναι η ελπιδοφόρα προοπτική για τα παιδιά-μας κυρίως.
