“Καθημερινή”, 09/05/2009. (“Φύλαρχοι και hommes d’ etat”, του Nικου Γ. Ξυδακη).
“Νοσηρή ατμόσφαιρα οσμίστηκε ο βουλευτής Χρ. Βερελής, υπουργός Μεταφορών για κάποιο από το μακρύ διάστημα που η αμαρτωλή γερμανική ΜΑΝ προμήθευε οχήματα το ελληνικό Δημόσιο. Και παραιτήθηκε του βουλευτικού του αξιώματος, πριν συμβεί κάτι πολύ πιο επαίσχυντο.
Η όσφρησή του δεν τον απατά. Πράγματι, νοσογόνο νέφος καλύπτει τον δημόσιο βίο, μόνο που για τη νόσο έχει βαρύτατες ευθύνες και ο ίδιος και η πλειονότητα του πολιτικού προσωπικού των πολλών τελευταίων χρόνων. Είναι ακριβώς αυτή η διακομματική κυβερνώσα ελίτ που επί δύο δεκαετίες τάζει εκσυγχρονισμούς και παράγει διαφθορά και υπανάπτυξη. Φτιάχνει δυο δρόμους κι ένα στάδιο και έχει ήδη λεηλατήσει κονδύλια για πέντε δρόμους και τρία στάδια, έχει χρηματισθεί από τον ξένο προμηθευτή, με τον τρόπο που συμβαίνει μόνο σε καθεστώτα φυλάρχων της Κ. Αφρικής κι έχει μοιραστεί το δημόσιο και κοινοτικό χρήμα με την ομόσταυλη επιχειρηματική ελίτ, με επιχειρηματίες που πλουτίζουν μεν χωρίς ανταγωνισμό, αλλά γνωρίζουν πολύ καλά να στέκουν ακοίμητοι αρωγοί και χορηγοί των πολιτικών τους φίλων.
Κύκλος. Από τη δεξιά τσέπη στην αριστερή – σε καμία άλλη. Τα έργα στήνονται με γνώμονα όχι τις δημόσιες ανάγκες, τρέχουσες και αναδυόμενες, αλλά τις απολύτως ιδιοτελείς ανάγκες των συναλλασσόμενων ομάδων, τα ιδωτικά συμφέροντα. Οι δημόσιες επενδύσεις εκτελούνται έτσι ώστε να πλουτίζουν ελάχιστοι και σίγουρα όχι η χώρα και ο λαός της. Για τον λαό μένουν τα δύσοσμα παραπροϊόντα: διαφθορά, κυνισμός, αναξιοκρατία, εξαπάτηση, εξώθηση στο κοινώς αποδεκτό τέλμα: όλοι ίδιοι είναι κι εμείς πιο ίδιοι… Κι αυτό, η διάχυση της διαφθοράς και η αποδοχή της, είναι το πιο τοξικό παραπροϊόν, που εμποτίζει το σώμα και κρατάει κι απλώνει και θεραπεία δεν έχει.
Τώρα πια νοσεί όλο το σώμα. Αλλά πηγή νόσου παραμένει η κεφαλή: οι αξιοθρήνητοι εγχώριοι hommes d’ etat, που διαχέουν υπανάπτυξη και ασφυξία.”
Η όσφρησή του δεν τον απατά. Πράγματι, νοσογόνο νέφος καλύπτει τον δημόσιο βίο, μόνο που για τη νόσο έχει βαρύτατες ευθύνες και ο ίδιος και η πλειονότητα του πολιτικού προσωπικού των πολλών τελευταίων χρόνων. Είναι ακριβώς αυτή η διακομματική κυβερνώσα ελίτ που επί δύο δεκαετίες τάζει εκσυγχρονισμούς και παράγει διαφθορά και υπανάπτυξη. Φτιάχνει δυο δρόμους κι ένα στάδιο και έχει ήδη λεηλατήσει κονδύλια για πέντε δρόμους και τρία στάδια, έχει χρηματισθεί από τον ξένο προμηθευτή, με τον τρόπο που συμβαίνει μόνο σε καθεστώτα φυλάρχων της Κ. Αφρικής κι έχει μοιραστεί το δημόσιο και κοινοτικό χρήμα με την ομόσταυλη επιχειρηματική ελίτ, με επιχειρηματίες που πλουτίζουν μεν χωρίς ανταγωνισμό, αλλά γνωρίζουν πολύ καλά να στέκουν ακοίμητοι αρωγοί και χορηγοί των πολιτικών τους φίλων.
Κύκλος. Από τη δεξιά τσέπη στην αριστερή – σε καμία άλλη. Τα έργα στήνονται με γνώμονα όχι τις δημόσιες ανάγκες, τρέχουσες και αναδυόμενες, αλλά τις απολύτως ιδιοτελείς ανάγκες των συναλλασσόμενων ομάδων, τα ιδωτικά συμφέροντα. Οι δημόσιες επενδύσεις εκτελούνται έτσι ώστε να πλουτίζουν ελάχιστοι και σίγουρα όχι η χώρα και ο λαός της. Για τον λαό μένουν τα δύσοσμα παραπροϊόντα: διαφθορά, κυνισμός, αναξιοκρατία, εξαπάτηση, εξώθηση στο κοινώς αποδεκτό τέλμα: όλοι ίδιοι είναι κι εμείς πιο ίδιοι… Κι αυτό, η διάχυση της διαφθοράς και η αποδοχή της, είναι το πιο τοξικό παραπροϊόν, που εμποτίζει το σώμα και κρατάει κι απλώνει και θεραπεία δεν έχει.
Τώρα πια νοσεί όλο το σώμα. Αλλά πηγή νόσου παραμένει η κεφαλή: οι αξιοθρήνητοι εγχώριοι hommes d’ etat, που διαχέουν υπανάπτυξη και ασφυξία.”
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Ο Σαββόπουλος μίλησε για “Ελληνες” και “Κωλοέλληνες”!… Ας επιλέξουμε με ποιούς είμαστε. Οχι με λόγια και διακυρήξεις, αλλά με το παράδειγμά-μας.
