Στην αρχή της εργασιακής-μου δραστηριότητας, γύρω στο 1980, μια και θα ζούσα στα τουριστικά Δωδεκάνησα, στη Ρόδο, έδινα ιδιαίτερη σημασία σε δημοσιεύματα για τα “προβλήματα” που συνεπάγεται η τουριστική ανάπτυξη. Διάβαζα, πως, έπρεπε να προσεξουμε:
1. Την υποβάθμιση του Περιβάλλοντος,
2. Τις πυρκαγιές
3. Το κυκλοφοριακό,
4. Τις επιδημίες.
Τότε, με τις “επιδημίες” εννούσαμε ουσιαστικά υδατογενείς ασθένειες, και κυρίως, τη λεγόμενη “διάρροια των ταξιδιωτών”, (“traveler’s diarrhea”). Πράγμα που αντιμετωπιζόταν με βελτίωση της απολύμανσης του πόσιμου νερού. Η σημερινή κατάσταση, με την εμφάνιση νέων ιών, είναι πολύ δυσκολότερη.
Η λύση βέβαια, δεν είναι να απομονωθεί ο καθένας στο καβούκι-του.
Λύσεις μπορούν να προκύψουν με τη Γνώση, τις Ικανότητες, την Εντιμότητα, τη συστηματική Εργασία, την Πραγματική Ποιότητα. Χαρακτηριστικά που δε διευκολύνουν όσοι, αν και τα στερούνται οι ίδιοι, πολλές φορές βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης.
Αυτή, τέλος τέλος, η επίλυση των προβλημάτων, είναι η ιδεολογική και πολιτική διάσταση της Προόδου και της Ευημερίας των Πολιτών.
Θα υπάρξουν ανακαλύψεις θεραπευτικών εμβολίων.
Θα συνεχισθεί η ανάγκη για τήρηση κανόνων υγιεινής, ατομικής και γενικής.
Ο περιορισμός της άσκοπης χρήσης αντιβιωτικών και η αποδοκιμασία του ψευδοεπιστημονικού τσαρλατανισμού πρέπει να επιδιωχθεί με μεγαλύτερη ένταση και αποτελεσματικότητα.
